– عنوان، مهمترین بخش یک مقاله است. اگر خوانندهی مقاله، اهمیت آن را از عنوان برداشت نکند به خواندن آن ادامه نمیدهد.
– بهتر است قبل از شروع به نوشتن، در مورد پیام عنوان تأمل شود؛ حتی بهتر است پیش از نوشتن عنوان مقاله، راجع به نتایج مقاله نیز اندیشیده شود. در حقیقت در عنوان باید حداقل به یک پرسش اصلی، پاسخ داد شود.
– چکیدهی مقاله نیز اهمیتی بسیار دارد. گاهی تنها بر اساس چکیدهی مقاله، یک خواننده تصمیم میگیرد مقاله را بخواند یا آن را کنار بگذارد. معمولاً در چکیده، بیان مسئله، هدف، روش کار و نتیجهگیری بیان میشود.
– بهترین و مطمئنترین کار برای جلبتوجه خواننده، بیان مطالب بهصورت صریح، قطعی و مشخص است.
– خوانندگان انتظار دارند هر نوع اطلاعات خاص موجود در یک مقاله را در محل مخصوص آن پیدا کنند.
– بین بررسی متون و مقدمهی مقاله اختلاف زیادی وجود دارد. عموماً در مقدمه، تاریخچهای کوتاه در مورد اهمیت مطالعه، اطلاعات قبلی، نقایص موجود و زمینهچینی برای تحقیق، آورده میشود.
– قسمت مواد و روشها در مقاله باید بهطور تخصصی و با جزئیات کامل مطرح شود. بهنحویکه محققان دیگر نیز بتوانند آن را انجام دهند.
– بیان نتایج باید از نظم و توالی منطقی پیروی کند و نه از ترتیب زمانی؛ در غیر این صورت درک مطلب بسیار گیجکننده خواهد شد.
– محققان از میان حجم زیاد پژوهشها، تنها مقالاتی را مطالعه میکنند که به موضوع موردعلاقهشان پرداخته یا پاسخ مهمی را در بر داشته باشد. یک مطلب هرقدر بهتر و منطقیتر نوشته شده باشد، خوانندگان بیشتری را جذب میکند و بیشتر مورد ارجاع سایر مقالات قرار میگیرد.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.